பருவம் கண்ட பைங்கிளி பாட்டியா?

பின்னிரவில்

ஓர்நாள்

விழித்து

முகம்காட்டிய

பென்னிலவைப்

பார்த்தேன்.

அவள் முகம்

வெளிறி

சுருங்கிய நிலையில்

இருந்தது.

மேகங்கள் நகராமல்

வழிமறித்து நிற்க

அவள் நடையிலும்

தளர்ச்சி.

ஏனடிப் பெண்ணே!

உன்னிடத்தில்

இத்தனை

மாற்றமென்றேன்.

பின்னே

பருவம் வந்த

பைங்கிளியை

நீரெல்லாம்

பாட்டி வடை சுடுவதாகத்தானே

சொல்கிறீர்..

என வருத்தம் கொண்டு

வடிவிழந்து

மறைந்தாள்

காலையில் நிலவு.